کابل: چهار روز اول.

امروز روز چهارم است که کابل هستم. اینجا هستم برای آموزش اسپیپ (نرم افزاری برای انتشار مطالب تحت وب) به سازمان های جامعه مدنی اینجا. از خودم می پرسم اینکار توی ایران مگه چه اشکالی داشت که دولت سازمان ما رو تعطیل کرد و من فعلا اینجا دارم درس می دم (:

از اون بامزه تر اینه که با خودم فکر می کنم که دولت ما که الکی گیر می ده الان بیاد به من گیر بده که چرا رفتی اونجا درس می دی چی می شه (: خب من دارم به جامعه مدنی افغانستان درس می دم که نظراتش رو روی اینترنت منتشر کنه. این چیه ؟ لابد دولت متوهم می شه که اینجا قراره انقلاب رنگی بشه ! علیه کی ؟ علیه آمریکا که اینجا رو اشغال کرده ؟ خب پس باید به من جایزه بدن توی ایران (: بخصوص که انجمنی که الان توش هستم مخالف حضور آمریکا در این کشور است (:

شاگردها خیلی خوب و دوست داشتنی هستن. در کلاس ۱۷ نفر هستند (!) که قرار بوده دو تاشون دختر باشند ولی یکی از دخترها نیامد. دیروز که در یک شب شعر دیدمش، گفت «اگر من می یومدم کی نان ظهر را آماده می کرد؟».

اینجا کلاس ها دوست داشتنی است. بر خلاف ایران که بعضی ها احساس می کنند با شرکت در کلاس به مدرس منت گذاشته اند، اینجا همه اشتیاق یاد گرفتن دارند و کلی مطلب برای انتشار در اینترنت: شعر، نظرات، گرایشات سیاسی و ... اینجا همه می خواهند حرف بزنند.

در عین حال اینجا «کارگاه» هنوز معروف نشده و آدم ها به کلاس عادت دارند. همینکه دور هم می نشینیم و گاهی یک بازی کارگاهی می کنیم برایشان جریان بسیار جذاب می شود (: مثلا دیروز وسط زنگ دوم که خسته شده بودند،‌از پشت میزها بلند شدیم و قرار شد هر کس زودتر توانست بدون پریدن به سقف دست بزند، یک نکته جالب را درس بدهم (: فکر کنم تا حالا در هیچ کلاسی اینجوری فعالیت بدنی نکرده بودند (: خواب همه پرید و رفتیم سراغ یک بخش دیگر که نیاز به تمرکز زیاد داشت.

دیروز شهر کمی شلوغ بود و صدای چهار انفجار را شنیدیم. فکر می کنم هشتم (به قول کابلی ها اشتم) جوزا بود و سالگرد کشته شدن چندین غیرنظامی توسط آمریکا. احتمال داشت بمب گذاری ها به همین مساله مربوط باشند ولی به هرحال صدای هلیکوپتر و هواپیما می شنیدیم ولی کماکان در اینجا بیشتر از تهران احساس امنیت می کنم (:

راستی یک نکته بامزه: اینجا حجاب آزاد است و الکل ممنوع ولی به خاطر فشار اجتماع تقریبا هیچ بی حجابی نمی بینید و در عوض به راحتی کسی را می بینید که چند آب جو در یک کیسه نایلونی شفاف گذاشته و در شهر راه می رود.

وضع اینترنت هم خوب است. اینترنت کند است (الان که موقع کار است حدود ۲ کیلوبایت در ثانیه و شب ها حدود چهار کیلوبایت) ولی در عوض قطع و وصل نمی شود و دائمی است. من این اینترنت را به اینترنت سریع ولی غیردائمی (چیزی که در کنیا داشتم) ترجیح می دهم. وضع برق بسیار خوب است و فقط روز اول و دوم قطع گاهی قطع شده. خلاصه در کابل همه چیز تحت کنترل است و خوب. من دو هفته دیگر اینجا خواهم بود و بعد بر می گردم (:

خیلی مشغول گزارش نوشتن از کارگاه و تهیه مواد آموزشی و رفع مشکل سایت ها و ... هستم و کم فرصت می کنم بنویسم. ولی باید بیشتر و دقیق تر بنویسم (: